„Kolory wiosny ”
Cel:
- rozwijanie umiejętności tworzenia kolekcji;
- rozwijanie mowy
1. Rozwiązywanie zagadek o oznakach wiosny. Załącznik nr 1
Pióra ma biało-czarne,
a nogi czerwone,
zmykają przed nim
żabki wystraszone. (bocian)
W trawie lub w wodzie mieszka.
Często jest zielona.
Śpiewa: rege, rege, kum, kum,
gdy jest zadowolona. (żaba)
Dźwięczy pod niebem jak mały dzwonek.
Tak śpiewa tylko szary... (skowronek)
W swojej nazwie „sanki” mają.
Te fioletowe kwiaty ... się nazywają. (sasanki)
Po rozwiązaniu zagadki dziecko wskazuje zdjęcie, które stanowi rozwiązanie zagadki. Potem rodzic i dziecko wspólnie dzielą ich nazwy na sylaby (rytmicznie).
2. Kolorowe guziki – tworzenie kolekcji.
- Rodzic przygotowuje guziki różniące się kolorem (czerwone, niebieskie, zielone, żółte, brązowe, białe, fioletowe i pomarańczowe itp.), wielkością (małe, duże), liczbą dziurek (z dwoma dziurkami i z czterema dziurkami). Guziki można też narysować, pokolorować i wyciąć.
- Rodzic umieszcza guziki na dużej tacy. Przygotowuje też tacki na których (według kryterium koloru) będą segregowane guziki.
- Rodzic bierze po jednym guziku w każdym kolorze. Dziecko określaj ich kolory, a rodzic kładzie na tackach po jednym guziku w danym kolorze. Potem dziecko segreguje guziki według kolorów, kładąc je na wyznaczonych (guzikiem) tackach. Rodzic i dziecko nazywają wspólnie utworzone kolekcje. Rodzic wskazuje tacki, a dziecko mówi, w jakim kolorze guziki się tam znajdują.
- Dziecko ocenia na oko liczebność poszczególnych kolekcji (rodzic tak przygotowuje guziki, że w jednym kolorze jest ich bardzo dużo, a w innym – bardzo mało, liczba pozostałych jest porównywalna).
- Rodzic pyta dziecko: − Czym jeszcze różnią się guziki? Jeżeli dziecko nie widzi, rodzic pokazuje dziecku mały guzik i duży guzik. Potem dziecko segreguje guziki według wielkości i nazywa otrzymane kolekcje: duże guziki, małe guziki. Dziecko ocenia na oko, których guzików jest więcej – małych czy dużych.
- Jeżeli dziecko wykazuje zainteresowanie, można jeszcze segregować guziki według liczby dziurek.
3. Zabawy z wiosennym wiatrem.
• Dziecko dostaje jedną stronę gazety, składa ją na pół i wachluje nią tak, aby wywołać silny wiatr, a potem – słaby wiatr.
• Dziecko zgniata gazetę, otrzymaną kulkę kładzie na podłodze i dmucha na nią tak, aby się poruszała.
• Naśladuje odgłos wiejącego wiatru, mówiąc: wiu, wiu, wiu...
• Naśladuje odgłos wiatru z użyciem np. folii aluminiowej, butelki, papieru.
• Improwizuje ruchem mocny wiatr, słaby wiatr.
• Pokazuje, jak wiosenny wiatr sprawia mu przyjemność, muskając jego twarz, a potem, jak nieprzyjemny, ostry jest zimny wiatr.